Dit jaar wil ik twaalf dingen voor mekaar krijgen die mij heel tof lijken. Ten tijde van dat goede voornemen was “corona” nog vooral een biermerk en niet de nachtmerrie die het nu is. Sommige plannen – zoals het volgen van een danscursus (met een partner) – moeten daarom even de ijskast in. Maar andere acties zijn gelukkig nog wel uitvoerbaar, en juist nu extra interessant.
Ja, ik leef nog. En ik heb me aan mijn voornemen gehouden om in januari een aantal nieuwe sporten uit te proberen. Maar er regelmatig over bloggen, dát schoot er helaas bij in. Ik heb nog steeds niet ontdekt hoe ik mijn privéleven, mijn werk én mijn blog tegelijkertijd in de lucht kan houden. Maar goed. Over dat sporten. In totaal heb ik maar liefst vier(!) …
Twaalf jaar geleden had ik aan weinig dingen een grotere hekel dan aan sport. “Ik kan niet sporten”, dacht ik, en dankzij mijn waardeloze conditie en slechte cijfers voor gym zag ik geen enkele reden om aan die overtuiging te twijfelen. Inmiddels weet ik dat (bijna) iedereen kan sporten, en dat het niet alleen gezond, maar zelfs – jawel – hartstikke leuk is.
Goed, nog even over dat grote vraagstuk van mij. Zit ik op een verkeerd spoor, of steken mijn oude onzekerheden opnieuw de kop op en kost dát me mijn nachtrust, mijn (werk)plezier, enzovoorts? Of allebei?
Eén van de inzichten die ik opdeed tijdens het lezen van ‘Everything is Figureoutable’, is dat ik mezelf regelmatig voor de gek houd. Door “ik kan niet” te denken waar “ik wil niet” zou moeten staan.
Dankzij het internet, social media, de vrijheid van meningsuiting en “open to non-monogamy” datingprofielen kan het soms lijken alsof we tegenwoordig té open zijn. Maar een perfect gestileerde foto van je woonkamer op Instagram gooien, of openstaan voor een nieuwe relatie (of scharrel) is géén openheid. Althans, niet hetzelfde soort openheid als wanneer je iemand een blik gunt in je leven op de momenten dat je …
Het is een publiek geheim dat ik mezelf nog lang geen 31 voel. Dat ik liever een stuk jonger zou zijn. Terwijl die leeftijd (leef-tijd) serieus ook heel veel moois op heeft geleverd. En een hoop dingen om dankbaar voor te zijn. Waaronder natuurlijk het simpele feit dat ik leef, maar ook…
Ik heb het jarenlang gedaan, toen jarenlang niet, en sinds twee maanden weer wel. Een dagboek bijhouden. Waarom ben ik er toch weer aan begonnen?
Sinds ik op mezelf woon, heb ik al diverse time-management- / productiviteitssystemen uitgeprobeerd. Want mijn innerlijke productiviteitssysteem hapert een beetje veel. De eerste poging begon met de aanschaf van “Getting Things Done”. Een klassieker. Ik probeerde het systeem een tijdje uit, maar vond de administratieve rompslomp te groot. De tweeminutenregel bleef ik wél toepassen. Af en toe. En ook de lijst met ‘Ooit/Misschien’ – een ander …
De lente is nog maar net begonnen, maar vanaf morgen komt de zomer wéér een stap dichterbij: zomertijd! En dat betekent niet alleen ‘heerlijk lange zomeravonden’ en ‘ontregelde (biologische) klokken’, maar ook ‘de hoogste tijd om je lijf klaar te stomen voor het strand / het zwembad / je bikini’. Gisteren viel mijn oog op een blogpost getiteld ‘How To Easily Get In Shape For Summer’. …
