Van preiplanter tot coördinator, in twaalf stappen en op ongeveer achttien jaar tijd. Wat voor (bij)baantjes heb ik al gehad en wat heb ik ervan geleerd? Een overzicht.
- Preiplanter: op mijn knieën door een weiland kruipen en prei planten.
Ik leerde hiervan dat fysiek, zwaar werk niks voor mij is. En dat geld verdienen écht afzien kan zijn. - Oppas: op kinderen passen / televisie kijken terwijl de bengeltjes al op bed liggen.
De lijn tussen hemel (slapende kinderen) en hel (krijsende kinderen) is soms dun. En nog iets: sommige brave papa’s en mama’s ontvangen een hoop pornozenders op hun tv. 🙊 - Kassière: achter de kassa zitten en aan de lopende band boodschappen afrekenen.
Dankbaarheid voor deze beroepsgroep is vaak ver te zoeken. Toffe collega’s kunnen desondanks een hoop goedmaken. ‘Stressbestendig’ is een vaardigheid die je kunt leren. En oogcontact maken is belangrijk. - Invaller bij Smullers / Kiosk / Broodzaak: treinreizigers van eten en drinken voorzien.
Zonder een degelijke inwerkperiode ben je nergens. En niets is vervelender dan het gevoel je collega’s tot last te zijn. Ook al is het niet je eigen schuld. - Postbezorger: langs huizen fietsen en hier en daar post in de brievenbus gooien.
Ik kan prima in mijn eentje werken, en in de buitenlucht werken is ook niet vervelend. Maar ik ben hier niet handig en vlot genoeg voor. Mensen onderschatten over het algemeen hoe zwaar dit werk is. Stapels papier voor en achter op je fiets, dat weegt flink door! - Student-assistent: een hoogleraar assisteren bij een wetenschappelijk onderzoek.
Sommige baantjes verdienen asociaal goed. En het is géén goed idee om een veeleisende bijbaan aan te nemen terwijl je psychisch gezien op instorten staat. - Ontwikkelaar / Auteur: (digitaal) lesmateriaal maken voor inburgeringscursussen.
Vierkante ogen bestaan. Meerdere culturen op de werkvloer is leuk. Elke verjaardag vieren met taart ook. Never judge a book by its cover. Alleen maar met computers werken wordt op den duur saai. - EVS-vrijwilliger: 9 maanden lang, 30-35 uur per week, dus ik vind dit een baan.
Als het geld aan de bomen zou groeien, zou ik alleen nog maar vrijwilligerswerk doen. Je onderbuikgevoel volgen loont. Mensen hebben maar weinig nodig om gelukkig te zijn. - Inburgeringsdocent: laagopgeleide volwassenen Nederlands leren.
Ik vind het leuker om met en van mensen te leren, dan om iets aan hen te leren. Lesgeven is vooral veel herhalen, en herhalen vind ik saai. Er zijn maar twee soorten mensen: zij die deugen en zij die dat niet doen. En je komt ze allebei overal tegen. - Trainee: bij drie verschillende gemeenten projecten managen / beleid maken.
Vriendelijk en meegaand zijn wil niet zeggen dat je tegen bureaucratie en hiërarchie kunt. En onverwerkte shit uit het verleden komt nooit op een goed moment bovendrijven. - Junior trainer: een internationale jongerenmeeting voorbereiden en uitvoeren.
Het is mogelijk om overeind te blijven bij 14 uur slaap op vier nachten tijd. En mijn prins op het witte paard bestaat echt. - Vertaler: automatische vertalingen van Engelse teksten verbeteren.
Het begrip “klantenservice” stelt soms maar weinig voor. Het kan altijd nóg saaier. En tegelijkertijd: er bestaan serieus mensen die een vakantiehuisje huren, daar op de bank plassen, en dan zonder iets te zeggen naar huis gaan. - Coördinator: van een pilot over laaggeletterdheid.
Mijn meest natuurlijke “werkhabitat” (tot nu toe) is een bibliotheek. ‘Laaggeletterdheid’ en ‘lockdown’ vormen géén combinatie. En als een baan niet goed voelt, dan kun je daar maar beter naar luisteren. Hoe perfect het ook (op papier / volgens anderen) bij je past.
Hoeveel (bij)baantjes heb jij al gehad?
wauw wat heb je veel verschillende gedaan, maar hier leer je inderdaad ook weer heel veel van!
Wat een origineel artikel! Leuk om je lessen te lezen. Je hebt al heel wat verschillende dingen gedaan!
Amai, een heel lijstje! Knap van je, toont toch aan dat je een doorzetter bent en goed weet waar en wanneer het ophoudt (ook al zal alles z’n eigen verhaal hebben misschien 🙂 )
Als jobstudent heb ik 5 jaar in een Grieks frituur/restaurant gewerkt. 1 a 2 keer int weekend werken, was echt wel fijn. Ik werkte ook tijdens de examens maar ik heb daar echt wel vrienden aan overgehouden.
Toen ik afstudeerde meteen als software-ontwikkelaar gestart, 3j volgehouden waarbij ik 1j combineerde met een doctoraat -> burnout, niet volgehouden en nu werkend als onderzoeker in een hogeschool. Schoonste job van m’n leven 🙂
Dankje. 🙂 Ik heb nog nooit ergens vijf jaar gewerkt / mogen blijven, dus dat klinkt voor mij als een hele prestatie! En wat fijn dat je nu op je plaats zit. Ik heb die van mij nog niet echt gevonden, al voelt mijn meest recente carrière-stap (freelancer worden) heel goed.
Wow, dat zijn er een heleboel! Ik heb vooral heel veel uren opgepast, jarenlang. Een makkelijke manier van geld verdienen, behalve dan die éne keer per jaar dat ze het op een brullen zetten en alleen maar mamapapamamapapamama willen;).
Hehehe. Tja, doe daar dan maar eens iets aan, he? 😉 Ik heb een tijdje op drie meisjes gepast, drie zusjes, waaronder een eeneiige tweeling. Dat was soms een extra uitdaging. Maar over het algemeen is het makkelijk geld verdienen, inderdaad. Makkelijker dan prei planten of kassa draaien, in elk geval.
Mooie lijst zeg! Ik heb in een pluimveeslachterij gewerkt (NIET FIJN), in een bankkantoor (wel chill tot ik zelf mensen moest aan spreken om hen te laten kennis maken met de nieuwe app), bij Kruidvat (niet leuk maar dat kwam door de verantwoordelijke daar) en in een kledingwinkel. Dat was het leukste en ik werd daar als jobstudent ook erg gewaardeerd. Dat was ook de reden dat ik na mijn studie in een kledingwinkel ben gaan werken in plaats van “echt” (ik zet het tussen haakjes want mensen vroegen altijd wanneer ik een echte job ging zoeken) werk te zoeken.
De verantwoordelijke kan inderdaad een wereld van verschil maken. Daar weet ik helaas ook alles van… En tja, die “echte” job. Ik had het erg naar mijn zin achter de kassa bij een tuincentrum. Dat is niet bepaald het soort werk waarvoor ik ben opgeleid, maar toen ik eenmaal “echt” werk had, dacht ik nog best vaak terug aan dat baantje. Dat volgens sommigen misschien “ver beneden mijn stand” was, maar daarom niet minder leuk.
Jeetje, wat heb jij veel (bij)banen gehad! Momenteel word ik “ingewerkt” bij de kassa. Dat stelde niks voor, een half uur meekijken en toen een uur zelf proberen. Ik krijg er best wat stress van, want ik weet nog lang niet waar alles in het kassasysteem staat (bij een supermarkt) en dan zie ik steeds de rij groeien. Als ik tel, denk ik dat ik ook al zo’n 10 bijbanen heb gehad. Toch een aantal, haha.
Toen ik al mijn (bij)baantjes zo op een rij zag, schrok ik er ook even van hoor. 😉 “Jeetje, zoveel?!” Maar daar zit je zó aan, blijkbaar. En succes met je nieuwe baan! In het begin vond ik het ook vreselijk ingewikkeld en stressvol, achter de kassa zitten. Die rij, inderdaad! Maar alles went. Toen ik na drie jaar supermarkt bij een tuincentrum achter de kassa ging werken, vonden ze me daar een soort van superheldin / zen-master. Maar die rij daar stelde gewoon niets voor in vergelijking met een “kerst-rij” in de supermarkt.
Ik heb een heleboel bijbaantjes gehad vroeger. Ik werkte veel via uitzendbureaus, dus veel dingen waren tijdelijk of kwamen 1 keer per jaar terug. Ik heb het meest op beurzen en evenementen gewerkt als student en dat was wel heel leuk. Mijn echte banen waren allemaal kantoorbanen en dat ligt me eigenlijk wel goed.
Volgens mij heb ik nooit via een uitzendbureau gewerkt… 🤔 Ja, toen ik trainee was, toen was ik officieel in dienst bij Tempo Team. Maar verder verliep toen alles via de provincie, dus dat voelde niet als “voor een uitzendbureau werken”. Ik heb me wel een paar keer ingeschreven bij een uitzendbureau, op momenten dat ik werk zocht, maar die manier van werken/solliciteren ligt me blijkbaar niet want er kwam nooit iets uit. Geen idee waarom, eigenlijk.