Het lijstje met inspirerende mensen zat al in mijn hoofd. Maya Angelou, Elizabeth Gilbert, en zo nog wat grote namen. Maar toen gebeurde er iets waardoor ik besloot om over een andere inspirator te schrijven. Iemand die jullie hoogstwaarschijnlijk niet kennen.
Hij komt uit Italië en woont in Breda. Ik leerde hem kennen via OKCupid – waar anders? – en al snel besloten we elkaar in het echt te ontmoeten. Het principe van de “zero date” liet ik deze keer spontaan varen, want een dinertje met een Italiaan kan haast niet mislukken. (Kent iemand een Italiaan die geen goed gesprek kan voeren over eten?)
Gelukkig bleek die inschatting te kloppen.
Hij vertelde dat hij een keertje met de auto naar Mongolië is gereden. Toen ik hem vroeg waarom, antwoordde hij: “Waarom niet?”
Jaaaaaaaaaaaaaa! 😀 Zo’n man wil ik! Zo’n vrouw wil ik zijn!
Iemand die niet oeverloos blijft wikken en wegen, maar die iets voor ogen heeft en daarvoor gaat. Ook als het niet logisch is, of noodzakelijk. Gewoon met de auto naar Mongolië. Waarom niet?
Gelukkig vond hij mij ook interessant. Er volgde een tweede afspraakje. En een derde.
Langzaam maar zeker merkte ik echter dat er iets niet goed zat tussen ons. Zijn niveau van “waarom niet?” was veuls te hoog gegrepen voor mij. Hij verwachtte antwoorden en vertrouwen, terwijl hij vragen stelde en dingen deed waarvan mijn mond nog net niet openviel. En in plaats van zo’n vrouw te worden, merkte ik dat ik steeds kleiner werd, en dat ik méér begon te twijfelen in plaats van minder.
Als ik iets zelfverzekerder was geweest, en mijn eigen “waarom niet”-s en “daarom niet”-s beter had kunnen en durven verwoorden, dan waren we er misschien wel uitgekomen. Maar misschien ook niet.
Hoe dan ook, er kwam geen vierde date.
En ik heb wéér maar eens ingezien dat ik mijn gedachten sneller de buitenwereld in moet sturen. Dat mensen die gewoon zeggen waar ze zin in hebben meer bereiken, en meer plezier hebben, dan mensen die dat niet doen. Dat een gebrek aan communicatie een grotere afknapper kan zijn dan zwijgen om de lieve vrede te bewaren. En dat het niet alleen belangrijk, maar ook oké is om mijn grenzen aan te geven. En het momentum te pakken.
Anders kom ik nooit aan een vent. Of met een auto in Mongolië.
Heb jij weleens een inspirerende date gehad?
Vorige week: “Waar word ik blij van, deze dag?”
En de volgende keer: “Stel, mijn leven stopt vandaag. Waar zou ik het meest spijt van hebben?”
Foto: “Mongolia” door Christopher Michel, licentie CC BY 2.0
Wees maar geinspireerd door hem, maar blijf vooral dicht bij jezelf :). Ik ben ook zo’n ‘waarom niet-persoon’ en zou zo in mijn autootje naar Mongolie stappen zonder enige goede reden, maar ik hoef niet perse te zijn met iemand die net is zoals ik. Misschien juist liever iemand die mij ook een beetje aan de grond kan houden. Maar met een instelling zoals de mijne, heb ik dus eigenlijk altijd inspirerende dates gehad. Mensen zijn gewoon heel interessant, als je een beetje doorvraagt 😀
Dat is zeker zo! 🙂 En juist vanwege mijn eeuwige getwijfel, zou ik graag iemand naast me hebben die minder lang over dingen nadenkt. Maar dit was véél te ver buiten mijn comfortzone.
Je kan jezelf niet forceren. Waarom niet is niet altijd het antwoord waar je je het beste bij voelt. Maar wel goed dat zo’n date je inspireert!
Precies. Er is een verschil tussen grenzen opzoeken en grenzen overschrijden. En aangezien ik het moeilijk vind om voor mezelf op te komen, vooral bij mensen die ik nog maar nauwelijks ken, is ‘waarom niet?’ soms gewoon vragen om problemen. Maar daartussenin is wel nog heel veel mogelijk. 🙂
Haha ik was al aan het supporteren voor hem op het moment dat ik die “waarom niet?” las. 😀 ik begrijp je gevoel hoor, ik wik en weeg ook te veel. Ik vind het wel mooi en volwassen dat je dat inziet bij jezelf en hem blijft zien als inspirerend persoon.
Toen hij dat zei, wist ik ook ineens héél zeker dat er een tweede date moest komen. 😉 En ik neem hem inderdaad niks kwalijk. Dit was ‘m gewoon niet.
Hoewel de afloop niet helemaal is zoals je had gehoopt, vind ik het toch wel een mooi verhaal. En je mag je gedachten inderdaad best de buitenwereld in sturen.
Dankje! 🙂