Augustus 2021. De maand waarin ik eindelijk weer eens de trein pakte, eindelijk écht een reis naar het buitenland in het vooruitzicht kreeg, en eindelijk een knoop doorhakte die al jaren in mijn maag zit.
Ik heb besloten dat ik Breda ga verlaten. Voor minstens een half jaar.
Op naar de horizon
Ruim een jaar geleden vroeg ik me al af of ik hier nog op mijn plek ben, in Breda. Alleen, destijds zat ik qua werk sowieso niet op mijn plek, en ik twijfelde of mijn unheimische gevoel misschien daarvandaan kwam.
Maar als freelancer ben ik niet of minder gebonden aan Breda als woonplaats, en ondertussen is dat gevoel van “wat doe ik hier?” alleen maar sterker geworden.
Dan ligt het voor de hand om gewoon te vertrekken, maar ik heb nog zeker een half jaar geworsteld met de vraag waarheen dan precies, wanneer, en of het niet beter is om tóch hier te blijven.
Maar nu mijn vaccinatiebewijs eindelijk in orde is, houdt niets me meer tegen – op een flinke dosis ondefinieerbare angst na – om een tijdje in de buurt van mijn BFF te gaan wonen, in Macedonië, en een leven als remote freelancer uit te proberen. Met het ouderlijk huis als uitvalsbasis.
Het blijft een retespannende beslissing. Elke dag opnieuw moet ik me focussen op de voordelen – het leven wordt zo een stuk goedkoper, ik ben dan minder vaak alleen, ik doe meer inspiratie op, ik hoef het huishouden niet meer alleen te doen, enzovoorts – om mezelf niet te verliezen in de mogelijke nadelen.
Toch ga ik het doen. Ik ga het in elk geval proberen.
En vóór die tijd ga ik een weekje naar Italië, want die internationale meeting waar ik het vorige maand over had vindt definitief plaats in Rome. 😁🍷🍕
Hoewel, “definitief”… Er is nog geen accommodatie gevonden. En het is al over tweeënhalve week. Ik ben er dus nog niet helemaal gerust op.
Pennen ruilen
Tot half september werk ik thuis aan één opdracht, en voor het mede-organiseren van die meeting, eind september, krijg ik ook betaald. Beide opdrachten komen uit mijn eigen netwerk. Dat is superfijn – dat mensen naar mij toekomen, in plaats van andersom – maar ook riskant.
Want zo héél veel mensen ken ik nu ook weer niet. En mijn netwerk weet vooral wat voor werk ik tot nu toe gedaan heb. Niet wat voor werk ik graag zou willen doen.
Een onderneming is even sterk als haar zwakste schakel, en de zwakste schakel van Wendy Express is ongetwijfeld “mijn diensten aanprijzen”. Daarom ben ik aan de gratis online cursus ‘The Art of Sales’ begonnen. De kunst van het verkopen.
Vooral de wekelijkse praktijkopdracht vind ik leuk. Ik moet elke week een pen ruilen, met een onbekende, voor iets van hogere waarde. Wie mij volgt op Instagram weet al dat me dat slechts één keer niet gelukt is. De andere keren kwam ik thuis met een badeend en een aansteker, een blik stroopwafels, of twee pennen.
Oké, ik ben misschien de eerste twee weken een hotel binnengelopen om iemand achter de balie om hulp te vragen, maar ook dát is spannend. Ook dát is iemand een (idiote) vraag stellen. En na twee keer durfde ik het ook aan andere mensen te vragen.
Het volgende deel van de cursus – weer vier weken – houdt dezelfde praktijkopdracht aan. Dat vind ik een gemiste kans. Van mij hadden ze de moeilijkheidsgraad na vier weken wel een beetje op mogen schroeven. Dus ik denk dat ik dat zelf maar doe. Ik weet alleen nog niet precies hoe. Misschien iets met diensten ruilen?
Kedeng kedeng
Om er zeker van te zijn dat ik die vorige praktijkopdrachten uit zou voeren, heb ik mezelf trouwens een maand gratis treinen in het weekend cadeau gedaan.
Een slimme zet. Niet alleen omdat het inderdaad een goede stok achter de deur was – “Je gaat niet naar huis voordat je het geprobeerd hebt!” – maar ook omdat het een gezellig en relatief goedkoop dagje Den Bosch met mijn ouders opleverde. (Ik kon een meereisretour voor 10 euro krijgen en als abonnementhouder mogen anderen sowieso met 40% korting met mij meereizen.)
Al realiseer ik me nu ook wel weer dat, hoe blij ik ook ben met mijn Uppie, ik nog steeds liever géén auto zou hebben.
Ja, een auto is praktisch, want de meeste mensen die ik ken wonen niet net zoals ik – voorlopig nog – op loopafstand van een station. En zelf kunnen bepalen hoe laat je vertrekt en waar je stopt is ook heel fijn. Maar los daarvan? Mwoah. (Ik weet het, ik ben raar.)
En verder
Een paar weken na de verdwijning van Poes hebben mijn ouders twee nieuwe katjes gekocht. Het zijn twee broers, geboren op Koningsdag, en ze heten Bert en Ernie (van Oranje).
Ze doen hun naam allebei eer aan. Ernie is de extraverte van het stel, en hij is ook iets dikker en rossiger dan Bert. Toevallig he?
Dankzij deze mannen zijn mijn antihistaminepillen nu op – wáárom ben ik een jaar of twee geleden allergisch geworden voor katten??? 😭 – dus ik moet binnenkort weer eens langs de apotheker.
Ben benieuwd welke avonturen deze oranje mannen gaan beleven.
En om nog even in dierensferen te blijven: ik schilderde deze maand een kwal. Jawel. Ik heb namelijk meegedaan met de Summer Creative Retreat, een gratis online festival vol creatieve workshops. Vanwege het tijdsverschil kon ik maar een paar workshops volgen, maar toch. Nooit geweten dat kwallen zich zo goed lenen voor een (waterverf-)schilderij!
Hoe was jouw augustus? Waar ging of gaat jouw eerste (internationale) reis dit jaar naartoe?
Ik ben hier alweer een tijdje niet meer geweest en wow ik zie nu dat het gelukt is! Hoe gaaf is dat, Macedonie! Hoop dat je binnenkort een keer update want ben heeeel erg benieuwd naar je leven daar en hoe het je bevalt en wat je allemaal aan het doen bent 🙂 Ik weet het, nieuwsgierig haha.
Wat tof, die emigratie! Een hele stap, maar inderdaad: wat houdt je tegen? Leuk ook om een aantal weekends gratis te kunnen treinen.
Ontzettend leuk dat je een half jaar in Macedonië gaat wonen. Het schijnt een mooi land te zijn. Ik wens je alvast heel veel plezier en ben benieuwd naar je ervaringen.
Oh, wauw, ik dacht: die gaat lekker in een andere Nederlandse plaats zitten, maar je pakt het gelijk groot(s) aan. Heel erg spannend én heel erg stoer.
Oke de katten stelen het hier. Ik wens je veel succes en sterkte waar nodig met al je plannen. Naar mijn mening kan je beter spijt hebben van iets wat je wel gedaan hebt.
Wat een spannende, grote stap! Ik dacht eerst, toen je schreef na te denken over waar je dan zou willen gaan wonen, dat dat iets dichter in de buurt van Breda zou zijn. Maar niets is minder waar, haha! Ik ben erg benieuwd naar hoe je dat alles gaat aanpakken, je voorbereidingen gaat treffen en wat je plannen precies zijn. 🙂
Mijn eerste internationale reis gaat komend weekend naar Nederland, heel exotisch, ik weet het 🙂
Ik hoop in het najaar ook nog een keertje naar zonnigere oorden te kunnen trekken, maar weet nog niet of dat dit jaar effectief gaat lukken.
Wauw, wat een gaaf plan om remote te werken vanuit Macedonië. Tof ook dat je de stap echt zet, want het is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goedkomt (en zo niet, ben je altijd maar 1 vliegticket van Nederland verwijderd). Succes met de voorbereidingen en ik volg je avontuur met plezier.