Vanmiddag ging ik met mijn ouders een stukje wandelen, op en rond de Kraaijenberg in Bergen op Zoom.
Sinds ik zonder werk zit, probeer ik mijn weekenden heel bewust zo sociaal mogelijk in te vullen. Doordeweeks komt het daar niet zo van, want dan heeft iedereen het druk-druk-druk natuurlijk. (…Natuurlijk?)
Daarom vind ik het ook zo tof om aan de 40 Dagen Bloggen Challenge mee te doen. En pittig en tijdrovend en GODZIJDANK zijn we morgen op de helft, maar vooral heel tof.
Het voelt goed om met iets concreets bezig te zijn. Om bijna elke dag iets van mezelf de buitenwereld in te slingeren.
En ik ben heel blij dat ik steeds meer leuke blogs en bloggers ontdek – en zij mij!
Het moeilijkst aan deze 40 dagen vind ik het vinden van de juiste vorm. Vooral wat de Random Acts of Kindness betreft. Ik vind het idee nog steeds heel leuk, maar én blogposts schrijven én RAKS uitvoeren… Die combinatie werkt niet altijd even goed. Voor mij niet, althans.
Misschien omdat ik – naar ’t schijnt – ook nog een leven heb. 😉 Deze blog-challenge mag bijvoorbeeld niet ten koste gaan van mijn zoektocht naar een nieuwe baan.
En ik heb nog maar twee van de zes skipdagen over.
Vandaag had ik er bijna weer één ingezet, vanwege het bezoek aan mijn ouders en een sollicitatie die vóór morgen ingediend moest zijn.
Maar met wat nootjes en Pukka-thee houd ik het nog wel even vol.
Voor de andere deelnemers: wat vinden jullie van deze tussenstand? Gaat het jullie beter af, of juist minder goed?
Ik vind het knap van je! Sinds vorige week donderdag heb ik ook geen werk meer. Voorlopig heb ik nog genoeg te regelen vanwege mijn emigratie. Wie weet vind ik ooit ook nog de moed om meer te bloggen. 40 dagen bloggen heb ik in ieder geval aan me voorbij laten gaan, maar ik heb heel veel respect voor iedereen die meedoet 🙂
Ik ook! 🙂 En heel logisch dat jij je emigratie prioriteit gegeven hebt.