Ik lig languit onder een eikenboom, in een parkje dat “Alter Botanischer Garten” heet. Of het nog steeds een botanische tuin is, weet ik niet, want ik ben niet verder gekomen dan deze boom, die precies op de juiste plaats staat. Dicht genoeg bij de wandelpaden om altijd door meerdere mensen gezien te worden, maar daar ook zo ver vandaan dat ik geen last heb van opstuivend zand en krakend grind. Bovendien is er hier schaduw, en een verkoelend briesje.
De afgelopen dagen heb ik zoveel kilometers gelopen, dat mijn voeten nog nét niet open liggen. Een vuurrode plek op mijn linkerhiel en schrale plekken onder mijn tenen. Dankzij die voeten heb ik al veel van München gezien, maar zo kan ik natuurlijk geen maand bezig blijven…
Daar komt nog eens bij dat ik nauwelijks slaap. Ondanks dat er de hele nacht een ventilator staat te brommen en de ramen wagenwijd open staan, toch plakt alles wat in aanraking komt met het beddengoed binnen de kortste keren van het zweet. En ik heb helaas nog niet uitgevogeld hoe ik kan slapen zónder het bed aan te raken…
Gelukkig bestaat er zoiets als een siësta. Gisteren uitgeprobeerd in het hostel, maar dat was geen succes. En vandaag poging 2, in deze oude botanische tuin.
Ik verbaas me over de hoeveelheid ruimte hier. In Amsterdam had ik “mijn” boom allang moeten delen met een paar gezinnen, wat relaxte toeristen en een hippie met een didgeridoo. Hier in deze stad, met 1,4 miljoen inwoners, hoeft dat niet.
Dat zegt iets over de oppervlakte: groot, groter, grootst! De Englischer Garten in München is bijvoorbeeld het grootste stadspark van Europa. Bovenstaande foto – zie je hoe klein de mensen op de achtergrond zijn? – toont daar slechts een klein deeltje van…
En ja, dat verklaart ook waarom mijn voeten nu zeer doen. (Al had ik best gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer, als ik dat gewild zou hebben…)
Op zondag zijn de winkels hier gesloten, dus vanmorgen kon ik eindelijk op zoek naar een goed en goedkoop boek. En: missie geslaagd! Ook in Boedapest daalt het kwik waarschijnlijk geen moment onder de 20°C, dus hopelijk heb ik hiermee een prima “siësta-vuller” te pakken. En zijn de parken daar net zo fijn…