Bij deze wil ik je bedanken.
Bedankt voor de feestjes op zaterdagmiddag. Ze zijn stuk voor stuk geweldig, zelfs in januari. En je gaat zó tekeer, dat mijn misstappen niet opvallen.
Bedankt dat je geen woord zegt, want ik zou je waarschijnlijk niet verstaan – en me dom en doof voelen – als je dat wel zou doen. (En waarom zou je überhaupt praten, als je aan het dansen bent?)
Bedankt voor alle gekke, elegante, agressieve en sexy bewegingen die je ons laat maken. Je verandert de groep moeiteloos in kinderen, prinsessen, manwijven of buikdanseressen. In minder dan een uur tijd kan ik een sensuele courtisane zijn én als een bezetene alles van me af schudden en schoppen. Heerlijk!
En bedankt dat jij het feestje bouwt. Niet één van die chagrijnige tuthola’s achter de balie, of een perfect afgetrainde instructrice, maar jij. Je bent ouder dan ik en – als ik eerlijk mag zijn – ik zou jouw benen en billen niet willen hebben. Of misschien kan ik het beter zo stellen: ik weet zeker dat Umur jou een mooie vrouw zou vinden.
En hij heeft groot gelijk. Je bent mooi. Prachtig zelfs. Niet op een manier die mij onzeker maakt, maar juist op een manier die me aanmoedigt en geruststelt.
Dziękuję Agnieszka, voor de toffe kennismaking met Zumba, en met spieren waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde.
Tot volgende week!